Sinterklaasgedicht: Lieve Lucia

Deze mooie prinses,
Heeft een grote aalbes,
En vanuit haar nieuwe adres.
Rijdt ze straks naar een privéles.
Naar het MCA alwaar er met een stanleymes,
Het ding wordt verwijderd, uh ges!
Lieve Lucia, ik vind het niet fijn,
Als jij met een gezicht als azijn,
Rondloopt met veel pijn,
En het niet even deelt voor de gein,
En jij maar denken: "Zal mijn laatste uur geslagen zijn?"
Zorgen groot of klein,
Deel je voortaan met de Sint en vooral met Piet Poppedijn.
Afijn,
Nu een veer in je kont,
Die is trouwens best wel rond,
Want met je soms grote mond,
Ben je zo eigenwijs als stront.
Maar wel met beide benen op de grond,
En trouw als de trouwste hond,
En mooi als de morgenstond.
De Sint is best trots,
Jij bent zijn rots.
Hotseklots.
Jij gaat als een raket,
Want je hebt al je kwaliteiten ingezet.
Over een paar jaar opgelet,
Want daar schuift Luus voorbij in haar Jeep cabriolet,
Met een mantelpakje, zo net,
Zonder overtreding van de opiumwet.
Maar eerst moet je nog even aan de bak,
Dan bereik je je dromen met gemak!

Dit gedicht is ingezonden door Sinterklaas

Volgende gedicht: Anne wou heel graag een drol
Vorige gedicht: Pieter
Terug naar de lijst met ingezonden gedichten
Sinterklaasgedichten zoeken op trefwoord