Sinterklaasgedicht: Sint zat te denken

Sint zat te denken,
Wat hij Sharon wilde schenken.
Misschien een nachtpon, radiostation of een manspersoon.
Nee toch liever een microfoon of koptelefoon.
Nee toch maar niet.
Waar blijft toch die Piet,
Die hypocriet?
Zit hij soms weer aan de wiet.
Die aartsdeugniet.
Ik raak daardoor nog eens failliet.
Hij mag wel oppassen dat ik hem niet neerschiet,
Dat stuk verdriet.
Ach daar zul je hem hebben.
"Ha die Sint,
Ga je weer door het lint?
En voor je begint,
Luister even naar mijn hint voor dat lieve kind.
Ik zou zeggen geef Sharon iets voor haar neus,
Ze is toch al zo mysterieus."
En zo is het toch nog goed gekomen.
Want Piet behoort toch niet tot de dooien,
En kan nog steeds zijn pepernoten,
Vrolijk in het rond strooien.
O ja, voor ik het vergeet,
Maak maar gauw je pakje open.
Ander zet Piet het weer op een lopen.

Groetjes van Sint en zijn Piet. (inmiddels afgekickt van de wiet!)

Waardering: 4.44 met 25 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Thera

Volgende gedicht: Sinterklaas komt in het land hij slaapt in een groot pand
Vorige gedicht: Sinterklaas zat te denken
Terug naar de lijst met ingezonden gedichten
Sinterklaasgedichten zoeken op trefwoord