Sinterklaas zat op het dak,
In zijn mooie rode pak.
Hij keek door de schoorsteen naar benee,
Toen hij van het dak afglee.
Hij werd wat bleekjes om de wangen,
Maar bleef net aan de dakgoot hangen.
"Help, Help," schreeuwde hij bang,
Ja, ja, dan duurt wachten lang.
Langzaam begon zijn mantel te scheuren,
En ging hij nog wat witter kleuren.
Hij begon te beven en te trillen,
En ging nog harder om hulp gillen.
Voor de Sint was het bijna te laat,
Maar daar kwam Piet al door de straat.
"Rustig Sint, had u geroepen?
Had even gewacht, ik zat net te poepen!"

Waardering: 8 met 25 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Monica

Volgende gedicht: Sint Nicolaas spreekt
Vorige gedicht: De Sint staat met zijn paard in de wind
Terug naar de lijst met ingezonden gedichten
Sinterklaasgedichten zoeken op trefwoord