Sinterklaasgedicht: Sint schrok toen hij op het lootje keek

Sint schrok toen hij op het lootje keek,
En hij gaf zijn Pieten een hele preek.
Want voor Joyce moet hij nu een kadootje kopen,
En daarvoor moet hij dan helemaal naar IJsselstein gaan lopen.
Maar de Sint met zijn gouden staf,
Die stond helemaal paf,
Want de Sint wordt ook al een beetje oud,
En in Nederland is het nu ook al behoorlijk koud.
Dus gaf Sint opdracht om een dikke warme jas te kopen,
Zodat de Sint naar IJsselstein kon lopen.
Even later kwam Piet terug,
Met een hele grote zak op zijn rug,
En ook wat dozen onder zijn arm.
Sint dacht: "Met zo'n dikke jas krijg ik het wel warm."
Maar toen Sint de dozen en de zak opentrok,
Zag je aan zijn gezicht dat hij schrok.
Want Piet had voor zichzelf kadootjes gekocht,
En geen warme jas voor de Sint uitgezocht.
Piet had een nieuwe fiets meegenomen,
En wat verlichting voor in de bomen.
Toen is de Sint uit Spanje naar IJsselstein gekomen,
En heeft ondertussen een warme jas meegenomen.
Piet is dit jaar in Spanje gebleven,
En heeft de hele tijd in de zak moeten leven.
Eindelijk in IJsselstein wist Sint niet waar hij moest zijn,
Wat was dit een groot terrein,
In elke winkel is hij voor Joyce gaan kijken,
En hij begon al wel een oude man te lijken.
Hij miste zijn Pieten die hem advies gaven,
En hij heeft zijn paard naar Madrid laten draven.
Na een dag is die teruggekomen,
En heeft hij de Pieten van Sint ook meegenomen.
Toen zijn ze met zijn allen gaan shoppen,
En konden ze echt niet meer stoppen.
In elke winkel zag de Sint wel wat,
Ze kochten het een en ander en ook nog wat van dat.
Uiteindelijk kregen ze best wel trek,
En liepen naar de snackbar voor een lekkere snack.
Die avond brachten ze de kado's naar Joyce toe,
Want Sint en Piet waren echt heel erg moe.
In Madrid kwamen ze afgepeigerd aan,
En om 7 uur kraaide de haan,
Toen hebben ze hem van het dak afgeknikkerd,
En is de haan naar beneden geflikkkerd.
Zo konden de Sint en zijn Pieten een jaar lang slapen,
Zodat ze volgend jaar niet meer hoefden te gapen,
Als ze weer een kado voor Joyce moesten kopen.
Nou.. dat is maar niet te hopen.

Waardering: 5.47 met 47 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Sanne

Volgende gedicht: Hé, geinige Sinterklaas
Vorige gedicht: Sinterklaas zit vast in een bloemenvaas
Terug naar de lijst met ingezonden gedichten
Sinterklaasgedichten zoeken op trefwoord